بررسی شیوع درد پا در آرایشگران زن شاغل در شهر شیراز در سال ۱۳۸۹

هدف: با توجه به شیوع دردهای اسکلتی-عضلانی در مشاغل گوناگون ،تحقیق حاضر با هدف بررسی شیوع درد در بین آرایشگران زن شاغل شهر شیراز در سال 1389 انجام شده است. روش بررسی: روش مطالعه مقطعی بوده و تعداد کل نمونه ها شامل 239 نفر می باشد که به روش آسان انتخاب شد. داده ها از طریق انجام مصاحبه حضوری و تکمیل پرسشنامه گردآوری گردیده است و از روشهای آمار توصیفی و برآورد میزان شیوع و درصدها جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده است.افراد تحت مطالعه از نظر سن، شاخص فربهی، وضعیت تأهل، سابقه کار، ساعات کاری، وضعیت کارکردن، ورزش روزانه، نوع کفش هنگام کار ، استفاده از کفی در داخل کفش تقسیم شده اند. همچنین وجود درد در پا و ساق پا نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد بیشتر نمونه ها از نظر شاخص فربهی در گروه وزنی خیلی لاغر(1/30%) ، وضعیت تأهل در گروه متأهل(1/56%)، ساعات کاری در گروه بیشتر از 8 ساعت (9/38%) ، وضعیت کارکردن در گروه ایستاده (5/69%) ، نوع کفش حین کار در گروه صندل معمولی (1/53%) بودند و فقط 4/8% آنها از کفی در داخل کفش استفاده کردند. اکثریت افراد (7/70%) درد در ساق پا گزارش کردند. نتایج نشان داد که ارتباط آشکاری بین شیوع درد پا با گروه سنی، شاخص فربهی ، وضعیت تأهل، ساعت کاری و نوع کفش هنگام کار وجود دارد. همچنین افراد متأهل درد بیشتری را نشان دادند. نتیجه گیری: مطابق یافته های مطالعه عوامل متعددی در بروز ناراحتی های ناحیه پا و ساق پا در آرایشگران مؤثر است .بنابراین پیشنهاد می شود با آموزش آرایشگران در زمینه روشهای صحیح انجام کار و همچنین اصلاح وضعیتهای کاری همچون طراحی صندلی مناسب ، کم کردن ساعت کاری، استفاده از کفش طبی و صندل طبی از بروز ناراحتی ها در این گروه شغلی پیشگیری نمود.